Yahya Kemal’i de Nazım’ı da severiz

TANER AY

Temmuz akşamı, Feridun Andaç, Vecdi Çıracıoğlu ve ben, Küçükçekmece Belediyesi ile İstanbul Büyükşehir Belediyesi tarafından düzenlenen ‘İki Deniz Ortasında Denizi Konuşuyoruz’ aktifliğine katıldık. Yaşar Kemal Sanatevi’ndeki aktifliğin moderatörü şâir ve öykücü Mehmet Erte olunca, söyleşinin lezzetine doyum olmadı. Menekşe Koyu’ndan, Yaşar Kemal’den, balıklardan, kuşlardan, Hasan İzzettin Dinamo’nun kedilerinden, Yusuf Ahıskalı’dan, bir buçuk yaşından beş yaşına kadar Küçükçekmece’de yaşayan Adnan Özer’den, doğma büyüme Küçükçekmeceli olan Alper Çeker’den, Yeşilçam Sineması’ndaki Küçükçekmece’den ve Çanakkaleli Melahat’tan konuştuk da konuştuk…
Küçükçekmece Belediyesi’nin Kültür ve Toplumsal İşler Müdürü Güney Özkılınç ile o güne kadar tanışmamıştık. Lakin ismini Bursa’daki dostlarım Rahim Asar’dan ve Nevzat Çalıkuşu’ndan işitmiştim. Vecdi Çıracıoğlu’nun da bir orta onun günümüzdeki Nâzım Hikmet araştırmacılarının en güzellerinden olduğunu söylediğini anımsıyorum. Güney, bu yılın başındaki ‘Bilinmeyen Taraflarıyla Basında Nâzım’ ve ‘Son Fasılda Bir Ömür Yahya Kemal Beyatlı’ stantlarının ‘fikir babası’ olmuş. Bu stantların geçtiğimiz aylarda çıkan kitaplarıysa, tek sözle, nefis.

SERGİDE ALPER ÇEKER’İN KOLEKSİYONUNDAN YARARLANILMIŞ

Yahya Kemal’in şiirini ne kadar çok sevdiğim biliniyor. Besim Dalgıç ve Mustafa Baldan, askerlik günlerimizde Yahya Kemal’in ‘Rindlerin Ölümü’ şiirini dilimden düşürmediğimi, Hilmi Yavuz’un ‘Doğu Şiirleri’ kitabınıysa devre boşluklarının uzun nöbetlerine parkamın cebimde götürdüğümü anımsayacaklardır. Bu yüzden, aktiflikten dönüşümde, evvel ‘Son Fasılda Bir Ömür Yahya Kemal’ kitabını okuyup bitirdim. Standın yayını olduğundan kitabın asıl ehemmiyeti ve bedeli elbette görsellerinden kaynaklanıyor. Görsellerin büyük kısmını hiç görmediğinizden eminim. Onlar için Alper Çeker’in fevkalade koleksiyonundan yararlanılmış. Alper’in yıllardır edebiyat ve kültür tarihimizi belgeleyecek fotoğrafları nerelerde arayıp, nasıl bulduğunu bana anlatmışlardı. Beşir Ayvazoğlu’nun ‘Fetih ve İstanbul’ yazısıysa kusursuz.

‘Bilinmeyen Taraflarıyla Basında Nâzım’ı Özkılınç ile Deniz Dalkılınç hazırlamışlar. İçeriğiyle ve grafik dizaynıyla o kadar yeterli ki, konutumda Nâzım kitaplarının birçok bulunmasına rağmen, görsellerini birinci kere görüyormuş ve metinlerini birinci kere okuyormuş hissine kapıldığımı belirtmeliyim. Bu yüzden Özkılınç’ın 2015 yılında çıkan ‘Nâzım’ın Bursa Yılları’ isimli araştırmasını çok merak ettim. Bulur bulmaz da birinci okuyacağım kitaplardan biri olacak.

İlçe belediyelerinin kültürel etkinlikler düzenlemelerini ve kitaplar yayınlamalarını çok önemsiyorum. Ben Zeytinburnu Belediyesi’nin İstanbul’da bu mevzuda bir öncü olduğunu düşünenlerdenim. Bunun nedeni de Belediye Lideri Ömer Arısoy’un kitapları ve edebiyatı aşkla sevmesidir. Bu sevgisinde partizanlıktan uzak duruyor. Küçükçekmece Belediye Lideri Kemal Çebi’yi tanımıyorum, lakin Kültür ve Toplumsal İşler Müdürü Güney Özkılınç ile arkadaşlarını tanıdıktan sonra, Küçükçekmece’nin de edebiyatımıza ve kültürümüze büyük katkılar yapacağına inandım. Hiç ayrım yapmadan söylüyorum, birtakım belediyelerin edebiyatta ve semt tarihçiliğinde bile partizanlık yaptığını hepimiz biliyoruz. Maalesef onlar için ‘partizanlığın olduğu yerden edebiyatın ve kültürün çıkmayacağının farkında değiller’ diyemeyeceğim…

HASAN İZZETTİN DİNAMO İSMİNE BİR KİTAPLIK KÜÇÜKÇEKMECE’YE YAKIŞIR

’72 yılından beri Menekşe’ye birinci sefer geliyordum. Florya’dan sonra öteki bir dünya. Menekşe elli yıl içinde güya kıyıda çok az değişikliğe uğramış üzere. Salaş balıkçı kulübeleri ve salaş gazinolar hâlâ dere ağzında duruyorlar. Lakin bugün Yaşar Kemal Sanatevi olarak kullanılan yapı muhtemelen o yıllarda yoktu. Güney Özkılınç’ın söylediğine nazaran, uzun yıllar metruk ve harap bir yapı olarak kalmış. Anlattıklarından, İç Kumsal’daki metruk yapının Yaşar Kemal Sanatevi’ne dönüşmesinde emeğinin büyük olduğu anlaşılıyor. Aslında sanatevinin bir katı ‘Yaşar Kemal’ yahut ‘Hasan İzzettin Dinamo’ kitaplığı yapılabilir. Sokak kedilerinin serbestçe girip çıktığı bir ‘Hasan İzzettin Dinamo Kitaplığı’nın Menekşe’ye çok yakışacağını düşünüyorum. Bunlar mümkün olmazsa, yalnızca semte ait kitapların, evrakların ve görsellerin toplandığı bir ‘Küçükçekmece Kitaplığı’ bile kurulabillir.